In vogelvlucht: Schaatsenrijders
Maandag 6 augustus 2018BIDDINGHUIZEN - In de rubriek "In Vogelvlucht" neemt Dick van de Graaf van het Team Groenvoorziening u regelmatig mee naar bijzondere plaatsen of verschijnselen in de natuur rond Biddinghuizen. Deze keer: de Schaatsenrijders.
Het zijn bijzondere warme dagen en in Nederland sneuvelt het ene record na het andere. Ik liep langs de waterplas nabij het eiland te denken over een onderwerp voor de rubriek "In vogelvlucht" en zag ineens kringeltjes op de waterspiegel. Hier had ik het onderwerp, namelijk schaatsenrijders! Je moet dan niet gelijk denken aan mensen die goed ingepakt zijn tegen de winterse kou en langs rietkragen schaatsen, maar aan een insect dat zich voortbeweegt over de waterspiegel.
Deze waterinsecten zijn goed zichtbaar als het water vrij stil is. Het beestje is ongeveer één centimeter groot en heeft zes poten. Hij beweegt zich voort door met zijn pootjes te roeien. Deze roeibewegingen veroorzaken wervelingen die naar achteren zijn gericht. De schaatsenrijder krijgt daardoor zelf een voorwaartse beweging. Op het land is dit diertje echter niet zo snel, bij aanraking worden kleine sprongetjes gemaakt om zo te kunnen ontsnappen. Op het water kan een schaatsenrijder over het water heen "rennen", maar het kan ook onder water duiken of zelf vliegen zodat het voor de winterperiode ergens naar een vorstvrij plekje kan vliegen om er te kunnen overwinteren.
Hoe blijft zo'n beestje drijven? De pootjes zijn met een wasachtige stof bedekt en ze zijn net als de buik bedekt met kleine talloze haartjes. Op deze manier kan er een dun laagje lucht worden vastgehouden. Dit vergroot de oppervlaktespanning zodat ze zich op deze manier voort kunnen bewegen over het water. De haartjes zijn echter zo klein dat ze alleen met een microscoop te zien zijn.
De schaatsenrijders jagen en eten aan het wateroppervlak, zij eten voornamelijk kleine insecten die in het water zijn gevallen. Met de voorste tangachtige poten worden de prooidieren vastgehouden om vervolgens met een zuigsnuit doorboord te worden en dan te worden leeggezogen. Bij grotere prooien kunnen ze met meerdere schaatsenrijders aanvallen.
Zo rustig zittend bij de waterkant, heb ik mij toch verbaasd hoe bijzonder mooi diertje dit is. Mocht u de komende tijd dit ook eens willen zien, neem dan eens even de tijd en bewonder dit prachtige insect.
Dick van de Graaf
Deze waterinsecten zijn goed zichtbaar als het water vrij stil is. Het beestje is ongeveer één centimeter groot en heeft zes poten. Hij beweegt zich voort door met zijn pootjes te roeien. Deze roeibewegingen veroorzaken wervelingen die naar achteren zijn gericht. De schaatsenrijder krijgt daardoor zelf een voorwaartse beweging. Op het land is dit diertje echter niet zo snel, bij aanraking worden kleine sprongetjes gemaakt om zo te kunnen ontsnappen. Op het water kan een schaatsenrijder over het water heen "rennen", maar het kan ook onder water duiken of zelf vliegen zodat het voor de winterperiode ergens naar een vorstvrij plekje kan vliegen om er te kunnen overwinteren.
Hoe blijft zo'n beestje drijven? De pootjes zijn met een wasachtige stof bedekt en ze zijn net als de buik bedekt met kleine talloze haartjes. Op deze manier kan er een dun laagje lucht worden vastgehouden. Dit vergroot de oppervlaktespanning zodat ze zich op deze manier voort kunnen bewegen over het water. De haartjes zijn echter zo klein dat ze alleen met een microscoop te zien zijn.
De schaatsenrijders jagen en eten aan het wateroppervlak, zij eten voornamelijk kleine insecten die in het water zijn gevallen. Met de voorste tangachtige poten worden de prooidieren vastgehouden om vervolgens met een zuigsnuit doorboord te worden en dan te worden leeggezogen. Bij grotere prooien kunnen ze met meerdere schaatsenrijders aanvallen.
Zo rustig zittend bij de waterkant, heb ik mij toch verbaasd hoe bijzonder mooi diertje dit is. Mocht u de komende tijd dit ook eens willen zien, neem dan eens even de tijd en bewonder dit prachtige insect.
Dick van de Graaf
