In vogelvlucht: de goudvink

Tijdens het voorlopen van de route voor boomfeestdag viel mij ineens iets op; ik bleef stil staan om te kijken waar het zachte geluid dat ik hoorde vandaan kwam. Mijn ogen spiedden heel voorzichtig de struiklaag door en ineens zag ik een donkere vogel met een knalrode onderkant. Een goudvink die zich te goed deed aan de knoppen van de sleedoorn.

Het beestje had alleen hier maar oog voor en had dus niet in de gaten dat ik op een paar meter bij hem vandaan stond. Het was een prachtig gezicht. Normaal zie je een schicht en is het beestje er al weer vandoor maar nu de fruitbomen aanstalten maken om te gaan bloeien zie je ze wat makkelijker in bosranden waar de sleedoorn groeit.


Voor de fruittelers is dit vogeltje een ware plaag omdat goudvinken een behoorlijke ravage kunnen aanrichten in een bloeiende boomgaard. Het is een standvogel, dat wil zeggen dat deze het hele jaar rond in Nederland voorkomt.

Nu is de vogel nog makkelijk te zien omdat er geen bladeren aan de bomen en struiken groeien. Straks met bladeren aan de bomen is dat wat lastiger en dan is het wel leuk als je wat zang- en fluittonen kent van vogels. Dan weet je waar je op kunt letten als je een bepaald vogelgeluid hoort. In dit geval hoorde ik iets wat ik niet direct kon plaatsen en dat maakte mij alert.



Ik heb gelijk mijn fotocamera gepakt en zo ingesteld dat ik de goudvink op de gevoelige plaat kon vastleggen. Echt helemaal super, een moment om te koesteren en zo onverwachts.
Mocht u in deze tijd een rondje langs bloeiende sleedoorns maken, let dan op want wie weet treft u ook wel de goudvink aan.

Dick van de Graaf