Het Zwaluwvrouwtje ziet ze vliegen
Zondag 4 mei 2014BIDDINGHUIZEN - Martine Dubois, in Biddinghuizen beter bekend als het Zwaluwvrouwtje ziet ze vliegen. Tenminste, dat vertelt ze zelf in het Zwaluwnieuws die ze toestuurde aan de redactie van BHZ-Net.
Ik zie ze vliegen!
Hij is er weer, de huiszwaluw! Mijn dag kon niet meer stuk toen ik ze voor het eerst zag. En elke keer dat ik nu het bekende vrolijke getjilp hoor ren ik naar buiten om ze te spotten hoog in de lucht. Ze buitelen en keren of dat het een lieve lust is. Puur genieten.
Wat is het toch dat ik zo aan die vogels ben gehecht? Wat maakt de huiszwaluw nu anders dan andere vogels? 'Een zwaluw aan je huis, is een zwaluw in je hart!'. En ik denk dat dat het antwoordt is op de vraag. Het is net als bij mensen met wie je samenwoont. Je leert elkaar heel intiem kennen en je gaat je hechten aan die ander. Je leert elkaars gewoontes en buien en je geniet en leeft mee van elke fase in het leven. Zo voelt het ook bij de huiszwaluw.
Het eerste dat je meekrijgt is het vertederende gekwebbel. Hele verhalen vertellen de partners elkaar, want ze hebben elkaar een half jaar niet gezien. Ze treffen elkaar hier weer in Nederland, bij het nest waar ze voor het laatst samen hebben gebroed. Dat is op zich al iets bijzonders, dat ze op een cm nauwkeurig dezelfde plek terugvinden! Maar al dat kletsen gaat niet zonder stil zitten. Al pratend, vliegend en genietend van elkaar maakt het koppeltje huiszwaluwen in no time een kunstig modderkasteel. Een zwaluwnest bestaat uit ca. 1000 kleiballetjes. De zwaluwen maken het van klei en speeksel wat samen een stevig cement vormt. Als de klei dichtbij is kan in een dag tijd het nest zijn opgebouwd. Wat een ijver! Ook kan het zijn dat het koppeltje alleen het bouwsel van vorig jaar opknapt en bijwerkt met veel oog voor detail.
Als het donker wordt hokken de twee gezellig samen om nog wat bij te praten. Als je dan zelf ook van de nacht gaat genieten, vang je nog wel eens zo'n gesprekje op. Dan kun je je alleen maar met een zucht van tevredenheid opkrullen: ze zijn er weer!
Martine Dubois
't Zwaluwvrouwtje
Hij is er weer, de huiszwaluw! Mijn dag kon niet meer stuk toen ik ze voor het eerst zag. En elke keer dat ik nu het bekende vrolijke getjilp hoor ren ik naar buiten om ze te spotten hoog in de lucht. Ze buitelen en keren of dat het een lieve lust is. Puur genieten.
Wat is het toch dat ik zo aan die vogels ben gehecht? Wat maakt de huiszwaluw nu anders dan andere vogels? 'Een zwaluw aan je huis, is een zwaluw in je hart!'. En ik denk dat dat het antwoordt is op de vraag. Het is net als bij mensen met wie je samenwoont. Je leert elkaar heel intiem kennen en je gaat je hechten aan die ander. Je leert elkaars gewoontes en buien en je geniet en leeft mee van elke fase in het leven. Zo voelt het ook bij de huiszwaluw.
Het eerste dat je meekrijgt is het vertederende gekwebbel. Hele verhalen vertellen de partners elkaar, want ze hebben elkaar een half jaar niet gezien. Ze treffen elkaar hier weer in Nederland, bij het nest waar ze voor het laatst samen hebben gebroed. Dat is op zich al iets bijzonders, dat ze op een cm nauwkeurig dezelfde plek terugvinden! Maar al dat kletsen gaat niet zonder stil zitten. Al pratend, vliegend en genietend van elkaar maakt het koppeltje huiszwaluwen in no time een kunstig modderkasteel. Een zwaluwnest bestaat uit ca. 1000 kleiballetjes. De zwaluwen maken het van klei en speeksel wat samen een stevig cement vormt. Als de klei dichtbij is kan in een dag tijd het nest zijn opgebouwd. Wat een ijver! Ook kan het zijn dat het koppeltje alleen het bouwsel van vorig jaar opknapt en bijwerkt met veel oog voor detail.
Als het donker wordt hokken de twee gezellig samen om nog wat bij te praten. Als je dan zelf ook van de nacht gaat genieten, vang je nog wel eens zo'n gesprekje op. Dan kun je je alleen maar met een zucht van tevredenheid opkrullen: ze zijn er weer!
Martine Dubois
't Zwaluwvrouwtje
