In Vogelvlucht: Beversporen
Zaterdag 24 januari 2015
BIDDINGHUIZEN - In de rubriek "In Vogelvlucht" neemt Dick van de Graaf u regelmatig mee naar bijzondere plaatsen of verschijnselen in de natuur rond Biddinghuizen. Deze keer: Beversporen.
Voor dit item van "In vogelvlucht" hoefde ik niet lang na te denken. Rondom Biddinghuizen langs de Hoge Vaart kunnen we namelijk sporen van een dier zien dat ik wel eens wil uitlichten en dat is de bever. Ik heb de bever nog nooit in de vrije natuur in het echt gezien maar als ik zo de knaagsporen van omgevallen bomen zie dan moet het toch wel een machtig dier zijn. Ik ken de bever wel van natuurdocumentaires en natuurlijk de in gevangenschap levende dieren zoals in natuurpark Lelystad.
Op één van mijn rondes door Biddinghuizen kwam ik aan de praat met iemand die vertelde over hoe in korte tijd diverse bomen het onderspit delfden door de bever. In het water valt het niet mee om een zwemmende bever te zien. Maar wat wel goed zichtbaar is zijn de knaagsporen die een bever nalaat. Bomen worden als luciferhoutjes omgeknaagd.
Wat ik aantrof is toch wel indrukwekkend: houtspaanders liggen rond de gevelde boom en de boom is precies tot een potloodpunt afgeknaagd. Wat is dat bijzonder om te zien.
De Bever: zijn geschiedenis gaat terug naar 1825; een visser nabij Zalk heeft de laatste bever van Nederland gedood. Eind jaren tachtig zijn er een aantal ontsnapt uit natuurpark Lelystad en sindsdien kunnen wij ze in de Flevopolder tegenkomen.
De bever is een prachtig knaagdier met 2 scherpe knaagtanden. Hij kan 120cm lang worden waarvan 30cm staart. Het dier kan 30 kilo zwaar worden en 15 jaar oud worden.
De bever had vroeger één sterke vijand en dat was de mens. De mens gebruikte vroeger de pels om vilt te maken voor hoeden en bontkragen en jassen. Nu is de mens ook nog steeds de grootste vijand van de bever en dan vooral in het verkeer: daar vallen de slachtoffers.
De woonplek van de bever is altijd in de buurt van bomen en water, vooral wilgen en populieren zijn erg in trek. Zomers staan er kruiden op het menu en met de winterdag eet de bever hoofdzakelijk de bast van jonge wilgen en populieren. De bever bouwt een burcht van takken. De ingang is altijd te bereiken onder de waterlijn, dat is voor de veiligheid. De bever krijgt vaak 4 jongen; jonge bevers blijven vaak tot hun 2e jaar in de burcht van hun ouders, daarna trekken ze de wereld in op zoek naar hun eigen territorium.
De bever is een echte bouwer en dat is ook te zien hoe hij bomen afknaagt en een burcht bouwt. Ik heb met verbazing staan kijken hoe de bomen zijn afgeknaagd. Het zal niet meevallen om een bever in het echt te zien, maar wie weet lukt het een keer om deze "bouwer" van de beverburcht in het echt te spotten.
Dick van de Graaf
Op één van mijn rondes door Biddinghuizen kwam ik aan de praat met iemand die vertelde over hoe in korte tijd diverse bomen het onderspit delfden door de bever. In het water valt het niet mee om een zwemmende bever te zien. Maar wat wel goed zichtbaar is zijn de knaagsporen die een bever nalaat. Bomen worden als luciferhoutjes omgeknaagd.
Wat ik aantrof is toch wel indrukwekkend: houtspaanders liggen rond de gevelde boom en de boom is precies tot een potloodpunt afgeknaagd. Wat is dat bijzonder om te zien.
De Bever: zijn geschiedenis gaat terug naar 1825; een visser nabij Zalk heeft de laatste bever van Nederland gedood. Eind jaren tachtig zijn er een aantal ontsnapt uit natuurpark Lelystad en sindsdien kunnen wij ze in de Flevopolder tegenkomen.
De bever is een prachtig knaagdier met 2 scherpe knaagtanden. Hij kan 120cm lang worden waarvan 30cm staart. Het dier kan 30 kilo zwaar worden en 15 jaar oud worden.
De bever had vroeger één sterke vijand en dat was de mens. De mens gebruikte vroeger de pels om vilt te maken voor hoeden en bontkragen en jassen. Nu is de mens ook nog steeds de grootste vijand van de bever en dan vooral in het verkeer: daar vallen de slachtoffers.
De woonplek van de bever is altijd in de buurt van bomen en water, vooral wilgen en populieren zijn erg in trek. Zomers staan er kruiden op het menu en met de winterdag eet de bever hoofdzakelijk de bast van jonge wilgen en populieren. De bever bouwt een burcht van takken. De ingang is altijd te bereiken onder de waterlijn, dat is voor de veiligheid. De bever krijgt vaak 4 jongen; jonge bevers blijven vaak tot hun 2e jaar in de burcht van hun ouders, daarna trekken ze de wereld in op zoek naar hun eigen territorium.
De bever is een echte bouwer en dat is ook te zien hoe hij bomen afknaagt en een burcht bouwt. Ik heb met verbazing staan kijken hoe de bomen zijn afgeknaagd. Het zal niet meevallen om een bever in het echt te zien, maar wie weet lukt het een keer om deze "bouwer" van de beverburcht in het echt te spotten.
Dick van de Graaf
