In het ritme

BIDDINGHUIZEN - Na zes dagen lopen zijn de meeste deelnemers aan de Trans Europe Footrace gewend geraakt aan het ritme dat de wedstrijd met zich meebrengt. Zo ook Ria. ‘Ik slaap hier zelfs beter dan thuis’, liet ze weten.

Elke ochtend rond een uur of vijf gaat de wekker. De lopers maken zich vervolgens klaar voor de dag die komen gaat, ieder op z’n eigen manier. Alle spullen moeten worden ingepakt om vervoerd te worden naar de volgende bestemming. En dan gaat de karavaan van start. De snelle lopers starten een uur later dan degenen die er wat langer over doen. Bij aankomst doen de deelnemers eerst hun was (die moet de volgende ochtend weer droog zijn), daarna gaan ze douchen (wachten tot je aan de beurt bent) en dan wordt er gerust tot het diner. Na het diner gaan de meesten meteen slapen.

Het slapen in volle slaapzalen op luchtbedjes was in het begin niet eenvoudig voor velen. Geluiden en geuren van anderen en gebrek aan privacy. Nu, na een krappe week, zijn de meesten al gewend geraakt aan dit ritme van de dag, aan het eten wat de pot schaft en aan een slaapplaats die iedere dag weer anders is. De meesten slapen prima en het leven in de loperskaravaan bevalt hen goed. Want het maakt ze mogelijk datgene te doen wat ultralopers het allerliefste doen; LOPEN.

Morgen staat er een lange afstand op het programma, van eenenzeventig kilometer. Gelukkig voor Ria zijn de weeromstandigheden redelijk koel. Zelfs af en toe een bui. Ria is dan ook meer dan tevreden. Vandaag finishte ze als eerste en liet ze zelfs haar Japanse rivale Hiroko Okiyama achter zich.